Gisteren (30-5-2022) zijn we begonnen aan ons project. Alhoewel de weersvoorspellingen niet denderend waren leek het ons niet nodig langer te wachten. Op ski’s begonnen we aan de eerste reeks toppen.
1: Strahlhorn (4190m) en 2: Rimpfischhorn (4199m)
Als we zondagmiddag nog even voor de laatste keer het weerbericht checken slaat de onzekerheid toe. “Gemiddelde wind van 50km/hr met windstoten tot 100km/hr”. En het is koud voor de tijd van het jaar. Omdat de bergen niet moeilijk zijn besluiten we gewoon omhoog te gaan, dan maar afzien.
In de nacht vellen we omhoog naar de Strahlhorn, een berg die uitsteekt boven een wit vergletsjerd landschap. De geringe steilte van de berg maakt het een populaire ‘skitour berg’ en voor mij een goed moment om mijn nieuwe ski’s uit te proberen. Het is koud waardoor we, zelfs in beweging, onze donsjassen aan hebben. Gelukkig valt het redelijk mee met de wind. Na precies 4 uurtjes staan we dan op onze eerste top van het project op 4190 m. We maken onze eerste selfie met whiteboard (Dit leek mij wel handig zodat ik kan onthouden op welke berg we stonden).
Vlak onder de top doe ik voor het eerst mijn nieuwe ski’s onder. Voordat ik de eerste bocht inzet denk ik terug aan de oude ski’s met bindingen voor je bergschoenen. Hiermee kon ik nauwelijks een bochtje draaien. Niet veel later roetsj ik achter Boris aan de berg af met een grote grijns op mijn gezicht. Wat een fantastische manier om snel te dalen zeg!
Binnen een mum van tijd staan we op de Allalingletsjer onze vellen weer onder de ski’s te plakken (vellen gebruik je om met ski’s te stijgen). Snel beginnen we aan de tweede helft van de ruim 2000 hoogtemeters van de dag, op naar de Rimpfischhorn. Mijn benen voelen al zwaar en gelijk beginnen negatieve gedachten in mijn hoofd mij te vertellen dat dit hele project een heel dom idee is. Een aantal uur later klimmen we door het zwarte vulkanische gesteente het laatste stuk naar de top. Eindelijk weer wat rots in de handen na al dat witte geweld. Halverwege de middag komen we afgepeigerd (althans ik) terug in de hut. Eten, klaarmaken voor de volgende dag en slapen.
3: Allalinhorn (4027m)
Als ik om 3 hr s’nachts naar buiten kijk is het tot mijn verbazing kraak helder met weinig wind. Dit in tegenstelling tot de voorspelling. En na een goede nachtrust voelen de benen weer sterk voor de volgende 1000 meters omhoog.
Met een opkomende zon in onze rug klimmen we een aantal uren later over de Hohlaubgrat richting de top van de Allalinhorn. Het strijklicht van de opkomende zon en de snel voortbewegende wolken zorgen voor een fraai schouwspel. Met een heerlijk zonnetje klimmen we snel door de rotspassage van de route. Normaliter kan je hier een opstopping verwachten door de vele touwgroepen die op een mooie dag de route proberen. Maar voor de tweede dag op rij zijn we de enige klimmers/skiers op de berg. Genieten dus!
Voor nu gaan we lekker eten, nog meer lekker eten en vooral goed slapen. En dan weer klimmen 🙂