Jawel jawel, afgelopen zondag heb ik samen met Karel Snoek de Pfälzerwald Marathon (42,195 km en 600+hm) gelopen. Karel had al meerdere marathons gelopen en voor hem was het inmiddels gesneden koek. Alhoewel, hier zaten voor Karel misschien teveel vlakke stukken in het parcours? Voor mij was het de eerste marathon. Karel had mij namelijk overgehaald om i.p.v. de halve de hele marathon te proberen: “Niek als je de halve hebt gedaan dan heb je spijt dat je je niet had ingeschreven voor de hele”!
Op de foto met ons supportteam.
Na de expeditie in Alaska ben ik begin juni daarom serieus gaan trainen. En zowaar begon ik er ook nog veel plezier in te krijgen. Zo heb ik onder andere als training de Verlengde Heuvelrug trail (VHT, 28 km) en de klassieke Utrechtse Heuvelrugtrail (UHT, 31,3 km) gerend. Allebei prachtige, grotendeels onverharde routes over de bosrijke stuwwal. Ook had ik mijzelf drie doelen gesteld: 1- marathon uitlopen / 2 – onder de 4,5 hr / 3 – onder de 4 hr. Op basis van mijn training en de hoogtemeters in het parcours waren doel 1 en 2 realistisch en goed haalbaar.
Nadat we zaterdag nog een dagje heerlijk hebben geklommen op de prachtige rotsformaties van de Pfalz was het zondag de grote dag. Van vrienden en familie kwamen inmiddels succesberichtjes op de whatssapp binnen en begonnen de zenuwen toch wel een beetje op te spelen. “Karel, hoe strak doe jij je veters? Welke kleur sokken trek je aan? Wat? Neem jij maar zo weinig repen mee?”. Na een groepsfoto met de cheerleaders en de succeswensen van Marit konden we om 10hr30 uit de startblokken. Karel had een snelle start en ik probeerde met alle macht rustig te beginnen. Dit was nog niet makkelijk met alle rennende deelnemers om je heen en de hartelijke aanmoedigingen van alle toeschouwers langs de weg. Uiteindelijk had Karel de eerste helft van de race binnen de top 5 gelopen en liep ik de eerste 20km in slechts 1hr44min. Bij de tweede serieuze klim stortte ik wat in en kwam ik in het rood. Gelukkig kon ik door de aanmoedigingen van Marit op km25 weer wat gas geven. De tweede helft van het parcours was zwaar en ruig waardoor op dit stuk Karel en ik beiden flink vertraging op liepen. Op km33 heb ik lange tijd met de dames 2 en 3 mee kunnen rennen die werden begeleid door een mtb’er. Een goed gesprek met deze mtb’er was een welkome afleiding. En zowaar stond op km 38 Marit weer langs de weg te roepen “Kom op Nieeeeekk!!”. Op dit moment zat ik er totaal doorheen maar gelukkig rende Marit de laatste 4 km met mij mee. Met bijtende benen vervloekte ik de marathon en beloofde ik plechtig nooit meer deel te nemen. “Kom op Niek, na deze bocht gaat het alleen maar heuvelaf”. Na de bocht ging het niet veel later gewoon weer steil omhoog. Toch kon ik, dankzij de aanmoedigingen van Marit, na 3hr58min de eindstreep aantikken (Marit bedankt!!). En hier stond Karel al ruim een kwartier te wachten die met 3hr43 een prachtige 16e plek had behaald.
Al met al vond ik het, VOOR km25 en NA de finish, een geweldige race. Er heerste een super relaxte sfeer met alleen maar aardige mensen die elkaar wat gunnen. En de route was gewoon geweldig! Uhm….volgend jaar weer?