Het is woensdagochtend 9 mei en Roeland en ik zitten te wachten op onze lift naar Talkeetna. Maandagavond waren we, na een zeer voorspoedige reis, geland in Anchorage en opgehaald door Annie. De gastvrijheid van Annie is ongekend en na een 26 urige reisdag gaan we als kleine kinderen ons bedje in. Gisteren stond in het teken van voorbereiden op drie weken expeditie. Kortom boodschappen doen met als doel ‘genoeg te eten en drinken voor drie weken kamperen op een koude gletsjer’.

Roeland sorteert onze boodschappen.

Anchorage telt minder inwoners als Utrecht maar is ongelofelijk weids opgezet.  Een kaarsrecht wegen netwerk met een rechthoekig patroon en grotendeels eenlaagse woningen met brede straten. En natuurlijk gigantische ‘shopping malls’ met reusachtige parkeerplaatsen. Want hier is het rijden van een 5.7 Lt pick-up truck heel gewoon. In de supermarkt is het duidelijk dat we in de VS zijn, het consumerende hart van de wereld. De producten met toegevoegde suikers zijn meer dan drie keer zo duur als natuurlijke producten. Voordeelverpakkingen zijn kolossaal. En dus obesitas een groot probleem.

De laatste berichten zijn dat het in de bergen heel veel heeft gesneeuwd. Voor dit weekend is er ook weer een grote ‘dump’ voorspeld. Laten we hopen dat dit voorlopige de laatste verstoring is van de atmosfeer boven ‘Denali National Park’. We wachten af!